پیامبر اعظم-صلّی الله علیه و آله- خطاب به حذیفه فرمود:
ای حذیفه! پس از من حجّت خدا بر شما علیّ بن ابی طالب است، کفر ورزیدن به او کفر ورزیدن به خداست و شرک نسبت به او شرک نسبت به خداست و شکّ در او شکّ در خداست و روی گرداندن از او روی گرداندن از خداست و انکار او انکار خداست و ایمان به او ایمان به خداست؛ زیرا او برادر پیامبر خدا و وصیّ او و امام و سرپرست امّت اوست، و اوست ریسمان محکم خدا و استوارترین دستاویز که هرگز نخواهد گسست.
به خاطر او دو گروه هلاک میشوند حال آنکه او بی گناه است، دوستدارانی که دربارهاش زیادهروی میکنند و کسانی که در حقّ او کوتاهی مینمایند.
ای حذیفه! از علی جدا مشو که از من جدا شدهای و با او مخالفت مکن که با من مخالفت کردهای، بیشک علی از من است و من از اویم، هر که او را ناخشنود سازد مرا ناخشنود ساخته است و هر که او را خوشنود نماید مرا خشنود نموده.
بحار الأنوار، ج38 ص97